با شماره 09053854159 می توانید در واتساپ، تلگرام و روبیکا با ما در ارتباط باشید.
دوره آموزش جوشکاری CO2 به زبان فارسی، یک دوره مهارت محور است که شما به صورت ۱۰۰٪ عملی کلیه مباحث مربوطه را زیر نظر اساتید کاربلد و مشغول در بازار کار آموزش خواهید دید. این دوره به صورت تخصصی و جامع برگزار میشود و بعد از گذراندن کلاسها، آماده ورود به بازار کار خواهید بود. اگر هم در این حوزه فعالیت میکنید، شرکت در این دوره باعث بهروز شدن دانش و تخصص شما میشود.
شهریه دوره عمومی با 30% تخفیف: 8,000,000 تومان
………………………………………………..
شهریه دوره خصوصی: 12,000,000 تومان
جهت ثبتنام فرم زیر را تکمیل کنید و یا با ما تماس بگیرید.
اطلاعات تماس آموزشگاه برق الکترونیک
دورههای پر طرفدار
سوالات متداول کارآموزان دوره آموزش جوشکاری co2
از آن جایی که آموزشگاه زیر نظر سازمان فنی حرفهای فعالیت میکند، بعد از پایان دوره به کارآموزان مدرک معتبر ارائه میشود تا بتوانند با آن جواز کسب دریافت کنند.
بله. تمامی کارآموزان که از راه دور آمده و در کلاسها شرکت میکنند به خوابگاههایی با قیمت مناسب معرفی میشوند تا با خیال راحت دوره آموزشی را پشت سر بگذارند.
در آموزشگاه برق الکترونیک دورهها به صورت همه روزه برگزار میشود. تنوع ساعت و روز دورهها به گونهای است که تمام کارآموزان به راحتی میتوانند در دورهها شرکت کنند.
جوشکاری CO2 یک روش جوشکاری رایج است که از گاز دیاکسیدکربن به عنوان گاز محافظ برای محافظت از ناحیه جوش در برابر آلودگی جوی استفاده میکند. همچنین به عنوان جوشکاری قوس فلزی گازی (GMAW) یا جوشکاری با گاز بی اثر فلزی (MIG) شناخته میشود. در اینجا مروری بر جوشکاری CO2، مزایا و معایب آن، اقدامات احتیاطی ایمنی و تکنیکهای جوشکاری با کیفیت بالا خواهیم داشت.
جوشکاری CO2 یک فرآیند جوشکاری پرکاربرد است . که میتواند بر روی مواد مختلفی از جمله فولاد کربنی، فولاد ضد زنگ و آلومینیوم استفاده شود.
از مزایای جوش CO2 میتوان به بهرهوری بالای آن اشاره کرد. زیرا میتواند جوشهای سریع و کارآمدی ایجاد کند و به تمیز کاری کمی پس از جوشکاری نیاز دارد.
جوش CO2 همچنین برای جوشکاری داخلی و خارجی مناسب است و میتواند در همه موقعیتها از جمله مسطح، افقی، عمودی و سربالا استفاده شود.
یکی از معایب اصلی جوش CO2 این است که میتواند پاشش زیادی ایجاد کند که میتواند منجر به نقص در جوش شود.
این نوع جوشکاری همچنین به مهارت و تجربه بالاتری نسبت به سایر روشهای جوشکاری نیاز دارد. به دلیل هزینه تجهیزات و گاز محافظ میتواند گرانتر باشد.
جوشکاری CO2 شامل کار با دماهای بالا، جریانهای الکتریکی و گازهای خطرناک است. برای اطمینان از ایمنی جوشکار و سایر افراد در محل کار، رعایت این نکات ایمنی مهم است:
جوشکاران باید از تجهیزات حفاظت فردی شامل دستکش جوشکاری، کلاه ایمنی جوشکاری، ژاکت یا پیش بند مقاوم در برابر شعله و چکمههای پنجه فولادی استفاده کنند.
جوشکاران همچنین باید از گوشگیر یا گوشبند استفاده کنند تا از شنوایی خود در برابر صدای تولید شده در فرآیند جوشکاری محافظت کنند.
جوشکاری CO2 گازهای خطرناکی از جمله دیاکسیدکربن و ازن تولید میکند که میتواند برای سلامتی جوشکار مضر باشد.
برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض این گازها مهم است که در یک منطقه تهویه مناسب با جریان هوای کافی کار کنید.
جوشکاری CO2 با دماهای بالا و جرقههایی سر و کار دارد که میتواند مواد قابل اشتعال مجاور را مشتعل کند.
جوشکارها باید هرگونه مواد قابل اشتعال را از محل جوشکاری دور کرده و در مواقع اضطراری یک کپسول آتش نشانی در دسترس داشته باشند.
در جوشکاری CO2 کار با جریانهای الکتریکی لازم است که در صورت عدم استفاده صحیح میتواند خطرناک باشد.
جوشکاران باید اطمینان حاصل کنند که تجهیزات جوشکاری آنها به درستی به زمین متصل شده باشند و از منبع برق مناسب برای کار استفاده کنند.
تجهیزات جوش CO2 باید به طور منظم بازرسی و نگهداری شوند تا اطمینان حاصل شود که در شرایط کاری خوبی هستند. هر گونه تجهیزات معیوب باید قبل از استفاده تعمیر یا تعویض شود تا از خطرات ایمنی جلوگیری شود.
جوشکاری CO2 به تجهیزات، مواد و تکنیکهای خاصی برای تولید جوش با کیفیت بالا نیاز دارد.
در ادامه به تشریح تجهیزات و مواد مورد نیاز برای جوشکاری CO2 میپردازیم و یک نمای کلی از فرآیند این نوع از جوشکاری ارائه میدهیم.
جوشکاری CO2 به منبع تغذیه، دستگاه جوش تفنگی و منبع گاز نیاز دارد.
منبع تغذیه، جریان الکتریکی مورد نیاز برای جوشکاری را تامین میکند و دستگاه جوش تفنگی فلز پرکننده را به ناحیه جوش میرساند. منبع گاز، دیاکسیدکربن را فراهم میکند که از ناحیه جوشکاری در برابر آلودگی هوا محافظت میکند.
همانظور که قبلا به آن اشاره شد، جوش CO2 را میتوان بر روی مواد مختلفی از جمله فولاد کربنی، فولاد ضد زنگ و آلومینیوم استفاده کرد. ضخامت مواد میتواند از 0.8 میلیمتر تا 25 میلیمتر متغیر باشد، که باعث میشود جوش CO2 برای مواد نازک و ضخیم مناسب باشد.
آماده سازی اتصال بخش مهمی از فرآیند جوشکاری است، زیرا استحکام و کیفیت اتصال نهایی را تعیین میکند.
محل اتصال باید تمیز و خشک و فارغ از هر نوع آلودگی باشد که میتواند بر فرآیند جوشکاری تأثیر بگذارد باشد.
اتصال همچنین باید به شکل مناسبی باشد تا از یک جوش قوی و پایدار اطمینان حاصل شود. فرآیند آماده سازی اتصال ممکن است شامل برش، سنگزنی یا تمیز کردن سطوحی باشد که قرار است جوش داده شوند.
جوش CO2 را میتوان در تمام موقعیتهای جوشکاری اعم از مسطح، افقی، عمودی و سربالا استفاده کرد. روش جوشکاری مورد استفاده به موقعیت اتصال، مواد جوش داده شده و نتیجه ی موردنظر بستگی دارد. برخی از تکنیکهای رایج جوشکاری عبارتند از:
این تکنیک برای مواد نازک مناسب است و شامل مذاب شدن سیم توسط قوس الکتریکی و رسوب بر روی اتصال میشود.
این روش برای مواد ضخیمتر مناسب است و شامل یک قوس با جریان بالا است که سیم را ذوب کرده و آن را به صورت اسپری مانند بر روی محل اتصال قرار میدهد.
این تکنیک نوعی از تکنیک انتقال اسپری است و شامل یک قوس پالسی است که امکان کنترل بیشتر روی جوش را فراهم میکند و پاشش را کاهش میدهد.
بستن قطعه کار در موقعیت صحیح برای ایجاد یک اتصال کیفیت بالا مهم است. قطعه کار باید محکم بسته شود تا از حرکت در طول فرآیند جوشکاری جلوگیری شود. گیرهها باید دور از محل جوش قرار گیرند تا از آلودگی جلوگیری شود.
موقعیت الکترود میتواند بر کیفیت و استحکام جوش تأثیر بگذارد. الکترود باید در زاویه 90 درجه (حرکت دست در جوشکاری co2) نسبت به محل اتصال قرار گیرد تا از نفوذ و همجوشی مناسب اطمینان حاصل شود. الکترود همچنین باید به اندازه کافی نزدیک به محل اتصال قرار گیرد تا از انتقال حرارت کافی اطمینان حاصل شود.
جوش CO2 میتواند برای ایجاد انواع مختلف اتصالات، از جمله اتصالات لب به لب، اتصال پوششی، اتصالات سپری یا T و اتصالات گوشه استفاده شود.
نوع اتصال مورد استفاده به کاربرد و نتیجه مورد نظر بستگی دارد.
اتصال لب به لب به اتصالی گفته میشود که در آن دو قطعه فلز سر به سر به هم متصل میشوند.
اتصالات لب به لب معمولاً در جوشکاری سازه استفاده میشود و تولید یک اتصال لب به لب قوی و پایدار نیاز به مهارت و دقت بالایی دارد.
اتصال پوششی، اتصالی است که در آن دو قطعه فلز روی هم قرار میگیرند.
اتصالات پوششی معمولاً در ورقهای فلزی مورد استفاده قرار میگیرند و نسبت به اتصال لب به لب به مهارت و دقت کمتری نیاز دارند.
اتصال T به اتصالی گفته میشود که در آن یک قطعه فلز با زاویه 90 درجه به سطح یک قطعه فلز دیگر جوش داده میشود.
اتصال T عموما در جوشکاری سازه مورد استفاده قرار میگیرند و نیاز به مهارت و دقت زیادی دارد.
اتصال گوشه اتصالی است که در آن دو قطعه فلز با زاویه قائمه به هم متصل میشوند.
اتصالات گوشهای هم مانند اتصال سپری و لب به لب اکثرا در جوشکاری سازه استفاده میشود.
اطمینان از کیفیت جوش برای موفقیت پروژه جوشکاری ضروری است.
کیفیت جوش را میتوان با بازرسی جوش از نظر عیوب و اطمینان از مطابقت با استانداردهای صنعتی ارزیابی کرد.
بررسی چشمی روشی معمول برای ارزیابی جوش است و شامل بررسی جوش برای هر گونه عیب قابل مشاهده مانند ترک، تخلخل و همجوشی ناقص است.
راههای دیگر ارزیابی جوش شامل آزمایشهای غیر مخرب مانند آزمایش اشعه ی ایکس یا اولتراسونیک میباشد.
جوشکاری CO2 گاهی اوقات ممکن است با مشکلات رایجی روبهرو شود که میتواند بر کیفیت جوش تأثیر بگذارد.
مسائلی مانند پاشش و همجوشی ناقص و تخلخل. برای عیبیابی این مشکلات، جوشکاران باید اتصال را بررسی کرده، سرعت جریان گاز را چک کنند و تکنیک جوشکاری را تنظیم کنند.
مهمترین پروسههای بعد جوشکاری شامل تمیز کردن محل اتصال، تنش زدایی و عملیات حرارتی پس از جوشکاری است که در ادامه به آن می پردازیم.
اولین مرحله پس از اتمام فرآیند جوشکاری، تمیز کردن اتصال جوش داده شده است. جوشکاری باعث ایجاد پاشش و سرباره زیادی میشود که میتواند روی سطح اتصال جوش داده شده جمع شود.
این نه تنها میتواند ظاهر مفصل را تحت تاثیر قرار دهد، بلکه میتواند باعث خوردگی و ضعیف شدن مفصل نیز شود. بنابراین، مهم است که اتصال جوش داده شده را به طور کامل تمیز کنید تا هرگونه پاشش، سرباره یا سایر ناخالصیها از بین برود.
فرآیند تمیز کردن باید با استفاده از چکش جوشکاری یا برس سیمی آغاز شود. هنگامی که قطعات بزرگتر جدا شدند، میتوان از سنگزنی یا سنباده برای حذف هرگونه ناخالصی باقی مانده و صاف کردن سطح اتصال جوش داده شده استفاده کرد. پس از اتمام فرآیند تمیز کردن، اتصال باید برای اطمینان از تمیز و عاری بودن از هرگونه نقص بررسی شود.
جوشکاری CO2 میتواند به دلیل گرمای زیاد تولید شده در طول فرآیند جوشکاری، تنشهای پسماند را در اتصال جوش ایجاد کند.
این تنشهای پسماند میتوانند باعث انحراف یا حتی ترک خوردن اتصال جوش داده شده در شرایط خاص شوند. تنش زدایی یک روش پس از جوشکاری است که میتواند برای کاهش یا حذف این تنشهای پسماند و بهبود استحکام و دوام اتصال جوش داده شده استفاده شود.
تنشزدایی را میتوان با دو روش انجام داد:
روشهای مکانیکی شامل اعمال فشار یا ارتعاش به اتصال جوش داده شده برای کاهش تنشهای پسماند است.
در ادامه به توضیح روش عملیات حرارتی پس از جوش میپردازیم:
عملیات حرارتی پس از جوش یا همان PWHT یکی دیگر از پروسههای مهم پس از جوشکاری است که میتواند استحکام و دوام اتصال جوش داده شده را بهبود بخشد. PWHT شامل گرم کردن اتصال جوش داده شده تا یک دمای خاص و نگه داشتن آن برای مدت زمان معینی است. این میتواند ریز ساختار اتصال جوش داده شده را بهبود بخشد و تنشهای پسماند را کاهش دهد.
PWHT معمولاً برای فولادهای کربنی و کم آلیاژ انجام میشود و میتوان از آن برای دستیابی به نتایج متفاوت بسته به نیازهای خاص اتصال جوش داده شده استفاده کرد.
به عنوان مثال: میتوان از آن برای بهبود چقرمگی اتصال، کاهش خطر ترک خوردگی یا بهبود مقاومت در برابر خوردگی استفاده کرد.
دمای خاص و مدت عملیات حرارتی به ماده جوش داده شده، ضخامت ماده و الزامات خاص اتصال جوش داده شده بستگی دارد.
سخن نهایی
جوشکاری CO2 یک فرآیند پرکاربرد است که مزایای زیادی از جمله سرعت جوشکاری بالا و هزینه کم را ارائه میدهد.
با این حال، جوشکاری CO2 دارای معایبی نیز میباشد، مانند تولید گازهای خطرناک و نیاز به آماده سازی مناسب اتصال.
با رعایت احتیاطهای ایمنی مناسب و استفاده از تکنیکهای جوشکاری مناسب، جوشکارها میتوانند جوشهایی با کیفیت بالا تولید کنند که استانداردهای صنعتی را رعایت کرده و ایمن و قابل اعتماد هستند.
تهران، میدان انقلاب، ابتدای آزادی، بعد از خ جمالزاده شمالی، جنب بیمه آسیا، بنبست اول، بنبست لاله